25/7/57
สมัครสอบ ตร. ไปแล้ว เหลือแค่ไปซ้อมร่างกายล่ะ เรื่องวัดความรู้ไม่น่าจะมีปัญหาอะไร... พูดถึงเรื่องวัดความรู้ ผมชอบมากเลยนะ ทั้งที่วัดกันเล่นๆ และแบบเป็นทางการอย่างการสอบเงี้ย ชอบมาก~~~ มันเอามาใช้หากินได้นะ อย่างน้อยๆ ก็กับตัวเองล่ะ ลูกค้าคนไหนชอบต่อราคามากๆ นี่เตรียมโดนเลย เวลาขายของที่ราคาไม่แพงเมื่อเทียบกับที่อื่นแล้วมาต่อราคากันเนี่ย ผมจะลากเขาเข้าสู่เกมตอบคำถามทันทีเลย แหม่จะเอาของถูกกว่าที่มันเคยถูกก็ต้องวัดกันหน่อยว่าแน่พอรึเปล่า จริงมั้ย? ไอ้เรื่องยากง่ายเนี่ย ก็ขึ้นกับว่าลดเยอะแค่ไหน มีให้ฟรีด้วยนะเออ! แต่คำถามจะโหดสุดๆ เลยล่ะ (แต่ดันมีคนตอบได้ว่ะ ล่อซะหน้าหงายเลย) คำถามที่เอามาถามส่วนใหญ่ก็ความรู้พื้นๆ หรือไม่ก็ถามตามสายที่ลูกค้าเรียนมา อันนี้ถ้าตอบไม่ได้ก็นะ... ซึ่งส่วนใหญ่ก็ตอบกันไม่ได้ แล้วคำพูดตัดพ้อก็ตามมาแทนคำตอบ อารมณ์ว่า ลืมแล้วบ้าง ไม่เคยรู้เลยบ้าง ไอ้ไม่เคยรู้น่ะไม่เท่าไหร่ เพราะจะเปลี่ยนคำถามให้ แต่ลืมไปแล้วเนี่ยน่าบ้องกะโหลกมาก เพราะคำถามส่วนใหญ่มันพื้นฐาน พื้นจริงๆ อย่างถ้าเรียนวิศวะมาจะถามว่า ไฟฟ้าที่เข้าบ้านเป็นกระแสอะไร แค่นี้จริงๆ นะตะเอง
หลายครั้งผมนั่งคิดถึงสาเหตุของการลืม โดยตัวเองมั่นใจอยู่ว่ามีความสามารถในการจำที่แม่นพอสมควร แต่บางอย่างที่ไม่ได้ใช้มันก็มีลืมกันบ้าง นั่นสินะ เพราะไม่ได้ใช้เลยลืม อืม... ผมจำได้ว่าเคยอ่านหนังสือเจอว่ามนุษย์มีความทรงจำ 2 แบบ คือ ระยะสั้นกับระยะยาว ที่เหลือละไว้ ถ้าใช้และทบทวนบ่อยๆ ก็จะจำได้นาน หรือถ้าเป็นเหตุการณ์สำคัญของชีวิตจะจำได้ไม่มีลืม อย่างเช่น สัมผัสเมื่อควักลูกตาคน ไออุ่นและสัมผัสแฉะๆ ที่นิ้วมือ กลิ่นเลือด ความหนุบหนับเล็กน้อย และความแข็งเมื่อกดนิ้วลงไปนั้นไม่เคยหายไปจากความทรงจำ นี่คือตัวอย่างความจำระยะยาว ส่วนระยะสั้นก็อย่างเช่น เมื่อวานกินอะไรเข้าไปบ้าง เชื่อสิจำได้ไม่นานนักหรอก
แต่ความรู้ที่เรียนมาเชียวนะ ไม่ใช่ค่าไพ(22/7) ยังจะอุตส่าห์ลืมได้อีก
อีกหนึ่งสิ่งที่น่าจะทำให้ลืมที่คิดออกก็คือ การรับข้อมูลมากเกินไป ทำให้ไอ้ที่เคยจำมันโดนข้อมูลใหม่ทับจนหายไป หรือจะว่าง่ายๆ ก็ จำไอ้ที่ไม่ควรจำ ลืมไอ้ที่ไม่ควรลืม
ไอ้ครั้นจะโทษตัวคนฝ่ายเดียวก็ใช่ที เพราะสื่อสมัยนี้มันยั่วยวนชวนเสพย์ แล้วสุดท้ายก็ติด เปลี่ยนความคิดความอ่าน เปลี่ยนเป้าหมายในการจดจำ อ่ะค่าไพเป็นทศนิยมนะ 3.142857 ปัดเป็น 3.143 ส่วนรูท 2 ก็ 1.4142135 ยังอุตส่าห์จำได้อีกนะเรา อ้ะนั่น เพลย์บอยเล่มใหม่! อูวววว นางแบบใส่ กกน. ตัวเดียว นั่งถ่างขาเปลือยอกหัวนมชนพนักพิงเก้าอี้ ซี้ด ฮึ่ย! โห แหวกอกอะไรขนาดน้านแม่นางเอ้ย อูย กระโปรงแหวกข้างผ่าชิดเอว โว้ย ทำไมลมไม่พัดแรงๆ หน่อยวะ! เฮ้ยๆ เสื้อในไม่ใส่ จุกโผล่แล้ว โอว ทำมั้ยทำไมมันช่างน่าโลมเลียเสียเหลือเกิน
สารคดีที่ให้ความรู้ เอาไปฉายนู่น ตี 1 เด็กเปรตเท่านั้นแหละที่จะแหกขี้ตาตื่น แล้วไม่ได้ตื่นดูหรอกนะ นั่งเล่นเกมอยู่ ส่วนไอ้ละครน้ำเน่ามันขายได้ขายดี นี่เลยนาทีทองสองทุ่ม เด็กๆ จะได้ดูได้จำกัน แหม ถึงจะได้ความรู้จากสารคดีไปก็ไม่ค่อยจะได้ใช้อยู่แล้ว มาฝึกตบ ฝึกจูบ ฝึกสมสู่เล่นชู้กันมันกว่าเยอะ ว่าแต่ รูท 2 เท่าไหร่แล้วนะ?
โอ้ล่ะหนอความรู้ววววววววว!!!!
